Dalekowzroczność

Wśród wad refrakcyjnych wzroku najczęściej spotykanymi postaciami są krótkowzroczność i dalekowzroczność. Druga z wad, inaczej nadwzroczność, powstaje, jeśli gałka oczna jest zbyt krótka, lub rogówka zbyt płaska. Oko ma więc zbyt krótki układ przednio-tylny lub zbyt słaby układ łamiący. Aby przedmioty znajdujące się w większej odległości mogły być widziane ostro, konieczna jest akomodacja oka. Obraz nie powstaje bowiem na siatkówce, ale poza nią i osoba chora nie widzi wyraźnie. Zakres pola ostrego widzenia zależy od głębokości wady oraz od amplitudy akomodacji, która z wiekiem się zmniejsza.Zmniejsza to możliwości korekcji wady. Dlatego ważne jest wczesne rozpoczęcie terapii (poprzez noszenie właściwie dobranych szkieł korekcyjnych). Aby wyrównać wadę stosuje się szkła skupiające,zwiększające załamywanie światła. Brak korekcji u młodych osób może prowadzić do powstania tzw. zeza akomodacyjnego.
Jakie są objawy dalekowzroczności? Należą do nich: ból oczu przy oglądaniu przedmiotów z bliskiej odległości, bóle głowy, problemy z widzeniem blisko położonych przedmiotów, zaburzenia widzenia, zamglenie obrazu, zawroty głowy oraz zez zbieżny. Wadę wykrywa się u okulisty, jest określana w dioptriach ze znakiem plus. Leczenie jest konieczne, w przeciwnym razie może dojść do zaburzeń w układzie mięśniowym oka. Terapia – w niektórych przypadkach – może wymagać leczenia operacyjnego, zazwyczaj jednak wystarcza korekcja za pomocą okularów, soczewek czy zabiegów laserowych. Jak przy każdej wadzie wzroku – im wcześniej zostanie ona wykryta, tym większe szanse na możliwość jej skorygowania.